Prvi rukovodeći organ biciklističkog sporta posle Drugog svetskog rata bio je Odbor za biciklizam pri Fiskulturnom savezu Jugoslavije. Avgusta 1948. biciklistički klubovi i odbori za biciklizam pri fiskulturnim savezima republika i pokrajina, osnovali su Biciklistički savez Jugoslavije.
Biciklistički sport je bio najrazvijeniji u Sloveniji i Hrvatskoj, manje u Srbiji i Vojvodini, a skoro ga uopšte nije bilo u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, Makedoniji i na Kosovu i Metohiji.
Pre raspada SFRJ, 1988. godine Jugoslovenski zavod za statistiku zabeležio je da u Jugoslaviji postoje 64 biciklistička kluba sa 3.000 biciklista. Osim takmičara, u klubovima je radilo 737 amaterskih sportskih radnika i 120 lica koja su dobijala naknadu za stručni rad.
Biciklistički savez Jugoslavije organizovao je domaća prvenstva u pojedinačnoj i ekipnoj konkurenciji. Nadmetanja su se odvijala na drumovima, pistama i u prirodi. U individualnim nadmetanjima u drumskoj, velodromskoj, dohvatnoj vožnji i vožnji na vreme, Biciklistički savez Jugolavije je dodelio 188 titula prvaka države. Njih je izborilo 74 biciklista iz 27 klubova.
U pojedinačnoj konkurenciji najuspešniji je bio Bojan Ropret, član BK Sava iz Kranja koji je odneo 17 titula državnog prvaka. Sledili su: Saidi Papež - član Krke iz Novog Mesta sa 9 pobeda, Vlado Fumić, član BK Zagreb - Metalokomerc, Marjan Leček iz Olimpije Ljubljana i Pleško E. član BK Astra -Ljubljana sa po 7 šampionskih titula. Po 6 pobeda izborili su Cvetko Bilić - Siporeks Pula, Tanasije Kuvalja i Veselin Petrović iz Partizana - Beograd, Milan Poredski iz zagrebačkog Jedinstva i Kahlina Zdenko iz Metalokomerca - Zagreb.
Najviše titula državnog prvaka - 64 otišlo je u Ljubljanu, 38 su odneli biciklisti iz Zagreba, 11 iz Kranja, 27 Beograđani, 16 Puljani, 12 iz Novog Mesta, 5 iz Novog Sada, 4 iz Maribora i po 1 takmičar iz Kopra, Skoplja, Splita, Kobarida, Sarajeva i Soče.
Od klubova BK Rog - Ljubljana imao je 45 prvih mesta, Metalkomerc - Zagreb 20, Partizan - Beograd 19, Siporeks - Pula 16, Olimpija - Ljubljana 11, Sava - Kranj 11, Astra - Ljubljana i Jedinstvo - Zagreb po 8, BK Zagreb 7, BK Beograd 6, BK Branik - Maribor i Partizan Jub - Dol 4, BK Novi Sad 3, Vojvodina - Novi Sad, BK Celje i Lokomotiva - Zagreb po 2, a Avala - Beograd, Dinamo - Zagreb, Marjan - Splitt, Sloga - Skoplje, Proleter - Kopar, Soča - Kobarid, Metalac - Beograd i Unis iz Sarajeva po 1 titulu državnog prvaka.
U spisku prvaka Jugoslavije nalaze se imena Eve Hatala, Dunje Trebižan i Vide Uršić koje su zajedno osvojile 7 titula prvaka Jugoslavije u ženskom biciklizmu. Njihova pojava u jednom do nedavno isključivo muškom sportu, nije potpuna novina. Još 1950. godine organizovano je jedno prvenstvo žena u biciklizmu. Prvakinja Jugoslavije tada je bila Marija Mak, stanovnica Novog Sada. A najbolju žensku ekipu u biciklizmu u ono vreme imala je Stara Moravica, selo na severu Bačke. Za razliku od muškaraca, žene su se nadmetale vozeći bicikle - kontraše.
Od 1945. najbolji biciklisti Jugoslavije imali su veliki broj međunarodnih takmičenja.
U Jugoslaviji je do 1981. održano 35 međunarodnih trka kroz Jugoslaviju u kojima su nastupali biciklisti Italije, Mađarske, Čehoslovačke, Belgije, Bugarske, Holandije, Švedske, Francuske, Nemačke Demokratske Republike, SSSR i Poljske.
U trkama kroz Jugoslaviju, domaća ekipa je 13 puta bila pobednik, 5 puta drugoplasirana, a 17 puta zauzimala od 3. do 5. mesta. Činjenica da posle 1971. ekipa Jugoslavije dugih 10 godina, ne samo da nije nijednom pobedila na ovoj trci, nego joj je plasman bivao sve slabiji, može se objasniti kako jačanjem stranih ekipa koje su dolazile, tako i opadanjem kvaliteta našeg biciklizma između 1970. i 1980. godine.
U trkama Kroz Jugoslaviju od naših takmičara prvo mesto osvajali su: Veselin Petrović 1954, Nevio Valčić 1958, Ivan Levačić 1961, Franc Škerlj 1962. i 1967, Rudi Valenčič 1964. i 1968, Cvetko Bilić 1965. i 1971. i Radoš Čubrić 1970.
Na takmičenjima u inostranstvu povremeno je bivalo plasmana koji su govorili da je jugoslovenski biciklizam napredovao.
Na međunarodnoj "Trci budućnosti" (Tour d' Avenir) održanoj 1961, na kojoj je u 14 etapa trebalo preći 2.209 km, Ivan Levačić je zauzeo peto mesto u vremenu koje je bilo samo 11 minuta i 45 sekundi slabije od vremena pobednika. Stazu dugu više od 2.200 km, Levačić je prešao vozeći prosečnom brzinom od 36,75 km/h.
Na istoimenoj trci Rudi Valenčič je1964. bio 19. On je 1.961 km prešao za 53 časa, 57 minuta i 9 sekundi vozeći u proseku 37 km/h.
Cvetko Bilić je 1966. na trci "Tour d' Avenir", izborio 7. mesto. Njemu je, da savlada 1.963 km, trebalo samo 13 minuta više nego pobedniku.
Godine 1948. u Evropi je započela "Trka mira" u kojoj su nastupali biciklisti Jugoslavije, Mađarske, Poljske, Demokratske Republike Nemačke, Čehoslovačke i SSSR.
U Trci mira 1948. godine od Varšave do Praga (872 km), pobedio je Jugosloven August Prosenik, a povratnu etapu od Praga do Varšave dobio je naš biciklista Aleksandar Zorić.
Na XVII olimpijskim igrama 1960, godine u Rimu Janez Žirovnik je osvojio 8. mesto u drumskoj vožnji na 175 km. To je bila trka u kojoj je startovalo blizu 100 takmičara iz celog sveta.
Na drumskom prvenstvu sveta 1977. Franjo Varga je u nadmetanju više desetina najboljih svetskih vozača zauzeo odlično 12. mesto.
U osamdestim godinama 20. veka je okončana kriza jugoslovenskog biciklizma pa je u najjačoj međunarodnoj konkurenciji postignuto nekoliko vrlo vrednih rezultata: ekipa Jugoslavije 1982. osvojila je 8. mesto na svetu u drumskoj vožnji, 1983. u istoj disciplini Jugosloveni su se plasirali na još bolje - 6. mesto, a 1987. prvenstvo sveta su završili kao deveta ekipa.
Na Olimpijskim igrama 1984. Bojan Ropret, najbolji jugoslovenski biciklista svih vremena, završio je takmičenje u drumskoj vožnji kao 7. a jugoslovenska ekipa je bila 9. između više od 40 nacionalnih ekipa.
Kraj osamdesetih godina 20. veka biciklistička organizacija Jugoslavije dočekala je omasovljena, sa puno stručnjaka i drugih radnika sposobnih da ionako pristojan kvalitet biciklizma u narednim godinama još više unaprede. Da li će biti tako, zavisi da li će se u vremenu koje nastupa i u novim okolnostima, naći tom sportu onoliko privrženih i predanih poslenika kao što su do tada bili vrsni organizatori i neumorni radnici: Vlado Spajić, Stjepan Ljubić, Vasilije Morović, Slobodan Bosiljčić, Mija Jovanović, Dragiša JešiI, Veselin Petrović, Edi Rajković, Antun Žnidaršič, Zvone Zanoškar, Milan Mesić, Ranko Milivojević, Božidar Kerešević, Miša Kostić, Milivoj Marković, Jovan Pavlik; lekari Dr Mićanović, dr Mujović, dr Janoškov i dr Pecović; med, tehničar Sreten Đorđević; biciklističke sudije Milan Vuković, Vojkan Srećković, Marko Ferjančić, Janez Kupljen, Slavko Prijon, Dušan Janežič, Sonja Mrkša, Frašo Belar, Safet Laković, Kiro Georgijevski, Petar Ilnć, Mića Maksimović, Branko Balan i Milan Aleksić; organizatori velikih trka i takmičenja Momčilo Frtunić, Slobodan Kostić, Paja Šomođi; stručnjaci Škerlj Franc, August Prosinek, Dragoljub Davidović, Josip Pokupec, Milan Poredski, Ivan Levačić, Tone Ukmar, Frakc Hvasti, Vid Ročić, Branko Bat, Ivan Valant, Nikola Penčev; mehaničari na trkama i treninzima Žika Mićić i Milovan Gazdić; sportski radnici Petar Lamza, Vlado Gudlin, Alojz Šavorn i mnogi drugi.